Iedereen die de Tsunami-berichtgeving met een enigszins kritisch oor heeft gevolgd kon zich, ondanks alle ellende, vragen stellen bij de oorzaken van de ramp. Zo werd algemeen gesteld dat de omvang van de ramp uitsluitend te wijten was aan een natuurfenomeen waaraan verder niemand iets kon verhelpen. Dat is op zijn zachts gezegd niet helemaal juist. Natuurlijk was er het ontbreken van een behoorlijk waarschuwingssysteem, als evidente kritiek. (Halvelingse berichten over de Noord-Amerikaanse marine die alles zou hebben zien aankomen maar niets communiceerde naar de landen die in gevaar verkeerden zijn wel nooit echt bevestigd...).
Anderzijds is het vooral de arme bevolking die het dichtst bij de kust woont en dus het hardst getroffen werd. Zij waren niet verzekerd en onbeschermd tegen het natuurgeweld (overigens een constante bij natuurrampen overal ter wereld waar verpauperde groepen mensen verplicht worden te gaan wonen op de kwetsbaarste plekken).
Grote hotelcomplexen daarentegen zijn steeds in handen van grote touroperatoren die vaak op allerlei manieren verzekert waren tegen rampspoed of alleszins genoeg financiële middelen kunnen mobiliseren om snel weer 'up and running' te zijn.
Eén van de grootste problemen voor al deze kuststreken is van ecologische aard: door de intensieve garnalenteelt, de overbevissing en de constante druk van bouwpromotoren en kusttoerisme werd het fragiele evenwicht van de kuststroken ernstig aangetast. Koraalriffen en magrovewouden zijn op vele plaatsen nagenoeg verdwenen. Net die ecosystemen die vroeger een efficiënte dam opwierpen tegen het watergeweld van vloedgolven. In de laatste 50 jaar verdween meer dan de helft van 's werelds mangrovewouden!
Prof. Philip Folk (VUB) weet meer over deze problematiek en pleegde er een boeiend artikel over op de website van Attac.
1 opmerking:
Leuk artikel
Een reactie posten